Bartosz jest obecnie 7-letnim dzieckiem ze zdiagnozowanym autyzmem wczesnodziecięcym. Regres w jego rozwoju nastąpił po 1-szym r.ż., trwał ok 2 lat. Pierwsze słowa zostały wypowiedziane przez niego po skończeniu 3,5 lat. Od 4 lat Bartosz uczęszcza do terapeutycznego punktu przedszkolnego, w którym oprócz nauki przechodzi ogrom terapii, uczy się socjalizacji i współpracy z rówieśnikami. Ruszyła u niego mowa, nie jest to jeszcze to co powinien umieć siedmiolatek, ale można śmiało z nim porozmawiać, zapytać się jak się czuje, co lubi, a nawet posłuchać jak pięknie śpiewa, bo śpiewać uwielbia, także po angielsku. Drugi rok z rzędu chodzi do klasy zerowej, decyzja o ewentualnym rozpoczęciu nauki szkolnej zostanie podjęta po kwietniowych badaniach pedagogicznych. Wciąż mamy problemy z pisaniem, kolorowaniem, praktycznie cała motoryka mała jest do ciągłej i nieustającej pracy. Jednakże intelektualnie dziecko nie odbiega od innych dzieci w jego wieku, jest autystą wysokofunkcjonującym. Dwa razy w tygodniu Bartek wożony jest na zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju. Zaburzone jest u niego czucie głębokie, ma zaburzenia sensoryczne. Wciąż nie jest w 100% samodzielnym chłopcem i wymaga opieki rodzica. Nie zna pojęcia zagrożenia i niebezpieczeństwa, przechodziliśmy etap wykręcania klamek z okien, bowiem istniało ogromne ryzyko niezamierzonego targnięcia się przez dziecko na własne zdrowie i życie. Bartek uwielbia wodę, wobec tego od prawie 3 lat raz w tygodniu uczestniczy w zajęciach na basenie z indywidualnym instruktorem, który oprócz podejmowania nauki pływania przełamuje z naszym synem wszelkie jego bariery. Dzięki temu udało się Bartkowi oswoić chociażby z prysznicem i lękiem przed szumiącą wodą. Sezonowo uczestniczymy w hipoterapii, a także robimy małe kroczki w zakresie alpakoterapii. Jesteśmy pod stałą kontrolą lekarza psychiatry, neurologa, logopedy, psychologa, pedagoga, terapeuty integracji sensorycznej i alergologa. Niestety mimo ogromnego postępu jaki zrobił Bartosz w ciągu ostatnich 4 lat w zakresie swojego rozwoju wciąż jest wiele pracy przed nim. Wybiórczość pokarmowa, zaburzona sensoryka, brak poczucia zagrożenia, brak samodzielności, higiena, schematyczność i rutyna w codziennym życiu, czy też pojawiająca się w ostatnim okresie agresja wobec siebie czy osób trzecich to są nasze co codzienne bolączki. Walczymy oto, aby Bartek był dzieckiem samodzielnym, szczęśliwym i zdrowym mimo i tak nierównego startu z jakim przyszło mu żyć. Pieniążki dotychczas zebrane z 1% pomagają nam we współfinansowaniu kosztów terapii, której ilość i koszt jest sporym dla nas obciążeniem. Dziękujemy za każdą pomoc dla naszego dziecka.