Syn ma 40 lat, a zachowuje się jak małe dziecko, choruje od urodzenia, ma rozpoznaną schizofrenię paranoidalną z nasilonymi cechami autystycznymi, upośledzenie umysłowe w stopniu znacznym(kiedyś nie rozpoznawano autyzmu).Syn cały czas bierze leki psychotropowe i część z nich nie jest refundowana. Pomimo brania leków syn słyszy głosy, ma natręctwa, nie lubi dotykania, nie lubi zmian, często wpada w agresję włącznie z okaleczaniem się. Darek w 2007r przeżył złośliwy zespół neuroleptyczny i obecnie leczenie jego jest utrudnione - nie można mu wprowadzać nowych leków.W ubiegłym roku doszło następne schorzenie - pęcherz neurogenny.Syn wymaga stałej terapii i rehabilitacji leczniczej w celu zachowania prawidłowego funkcjonowania. Jak swoi rówieśnicy chciałby żyć normalnie, żyć samodzielnie pełnią życia, cieszyć się pozornymi drobnostkami, które większość z nas uważa za oczywiste, jak umiejętność pisania i czytania, mówienia w sposób zrozumiały dla wszystkich. Trzeba go nauczyć rozumienia świata tak by go nie przerażał. Są to bariery, które można pokonać, aby to było możliwe niezbędna jest kosztowna rehabilitacja społeczna.Ponadto na leki wydajemy miesięcznie ok. 350 zł.