„Jestem Piotruś. Moje imię oznacza „twardy jak skała”. Jestem uparty może troszkę przez imię ale przede wszystkim przez swoją chorobę. Co najważniejsze nie poddaję się (może przez to, że imię zobowiązuje), osiągając sukcesy i sukcesiki, które niezmiernie cieszą moich rodziców. Mama jak i tata robili wszystko, co w ich mocy abym wyzdrowiał ale nigdy nie zdecydowali się nikogo prosić o pomoc wierząc, że kiedyś to wszystko skończy się jak „zły sen”. Może mama bała się „złych ludzi”, którzy mogliby później nas wytykać palcami – a raczej mnie? Prawda jest też taka, że to co chcieli ukryć przed światem ukryć się nie da. Jestem taki jaki jestem, nie dlatego, że taki chcę być, tylko tak zdecydował los. Terapie jakim jestem poddawany przynoszą efekty, jednak rodzice nie są w stanie już dłużej sami wspierać finansowo mojej rehabilitacji. Żartują, że inni mają kredyt na mieszkanie, a oni ciągle rosnący na syna. A przecież tylko ja powinienem rosnąć. Dlatego proszę o pomoc”.