To ja - Jeremi. Gdy miałem 2,5 roku coś się zaczęło psuć. Wcześniej w moim świecie było mnóstwo radości, wszystko było takie łatwe i ciekawe. Szybko się uczyłem. A potem stało się coś złego. I już nie jest tak, jak było. Mam autyzm. Rodzice ciągle powtarzają to słowo, opowiadają o szczepionkach i o tym, że nie mogę jeść tego, co inni, bo mam nietolerancje. W maju skończę sześć lat. Tata i mama bardzo się starają, żebym znów mówił i bawił się, jak inne dzieci. Chodzę do przedszkola, uczę się pływać, ćwiczę z logopedą, psychologiem i innymi mądrymi paniami. Codziennie łykam dużo leków i zjadam tylko to, co przygotuje mi mama. Ona wierzy, że będę zdrowy i mądry jak kiedyś, ale potrzeba do tego ogromnie dużo pieniędzy. Chciałbym, żeby było jak kiedyś. Żeby mama się uśmiechała - ona bardzo ładnie się uśmiecha. Ja też się lubię śmiać i przytulać. Pomożesz mi? Jeśli tak, to bardzo Ci dziękuję. Jeremi