Kasia ma dziecięce porażenie mózgowe. Od urodzenia jest niepełnosprawna. Chodzi ale jest upośledzona umysłowo w stopniu umiarkowanym. Po ośmiu latach intensywnej rehabilitacji (od 9 do 17 roku życia), gdy wydawało nam się, że zawsze juz będzie tak dobrze Kasia zapadła na depresje i nerwicę. Udało nam się po roku, bez leków, wyjść z tego. Niestety 3 lata temu znów depresja i tym razm już bez leków się nie obyło, które bierze do dziś choć nie działają tak jak byśmy sobie tego życzyli. Jest bardzo niestabilna. W związku z tym nie możemy Jej zostawiać samej w domu. Potrzebuje stałej opieki. Uczęszcza do dziennego domu pobytu, gdyż na warsztatach terapii zajęciowej uznano, że nie rokuje poprawy i możliwości pójścia do pracy.