Cześć! Zawsze czułem, że jestem inny. Nie lubiłem hałasu, bałem się nowych miejsc i sytuacji, a rodziców potrzebowałem tylko, gdy byłem głodny, spragniony, czy śpiący. Często też chorowałem i źle się czułem, dlatego w nocy budziłem się z płaczem i krzyczałem wiele godzin. Gdy miałem niecałe 3 lata zdiagnozowano u mnie autyzm wczesnodziecięcy. Mama i tata bardzo się zmartwili, ale postanowili zrobić wszystko by mi pomóc. Teraz mam 14 lat. Dieta i terapia nie są już dla mnie problemem. Nawet je lubię, bo czuję ich efekty i coraz więcej rozumiem. Wszyscy bardzo mnie chwalą, zwłaszcza od kiedy podjąłem próby mówienia. Rodzice robią wszystko co w ich mocy, ale czasem, nawet ze wsparciem rodziny, nie dają rady. Teraz również TY możesz mi pomóc.