Antoś przyszedł na świat 11 grudnia 2018 roku w jednym ze szpitali w woj. zachodniopomorskim. Jak ciąża przebiegała? Tego nie wiem, bo biologiczna mama nie miała nadzorowanej ciąży przez lekarza ginekologa. Z dokumentacji medycznej (wypis ze szpitala) wynika, że chłopiec urodził się w ciąży pojedynczej, urodzony o czasie w sposób naturalny ale z „turbulencjami” ponieważ mama biologiczna była w upojeniu alkoholowym przez co dziecko urodziło się z promilami we krwi. Po porodzie porzuciła dziecko w szpitalu. Mając dwa tygodnie Antoś trafił do pierwszej Rodziny Zastępczej, która na start dała chłopcu wszystko co najważniejsze: miłość, bezpieczeństwo, ciepło i opiekę. Jestem za to niezmiernie wdzięczna tym ludziom! W 2021 roku Rodzice Zastępczy podupadli na zdrowiu i z bólem serca poszukiwali ludzi o złotych sercach, którzy pokochają Antka. 11 stycznia 2022 roku w moim domu nastąpiły narodziny miłości. Antoś stał się moim synem, a ja Jego mamą (zastępczą). Od pierwszego tygodnia pobytu w moim domu Antoś miał diagnozy u lekarzy specjalistów i terapeutów. Zachowanie dziecka odbiega od normy: dużo gaworzenia i brak mowy (jak dla dziecka w Jego wieku), mały przyrost wagi, wybiórcze jedzenie, nadwrażliwość na dotyk, nadwrażliwość na dźwięki, nietolerancja faktur (metek, tkanin, struktur) i strach przed zostawieniem/porzuceniem. Konsultacje u lekarzy specjalistów oraz terapeutów wykazały dodatkowo zaburzenia związane z FAS (Alkoholowy Zespół Płodowy). Spędza mi to sen z powiek. Chwilę po diagnozie rozpoczęliśmy intensywną rehabilitację: SI, masaż, zajęcia z neurologopedą, terapia ręki, terapia Tomatisa i dalsze konsultacje u lekarzy specjalistów. Wszystko co z Antosiem robię (rehabilitacje i konsultacje lekarskie) jestem zmuszona robić prywatnie ponieważ system ochrony zdrowia jaki mamy w Polsce jest bardzo nie wydolny i nieudolny. Nakłada na mnie zalecania nie dając jednocześnie możliwości zrealizowania ich w obrębie NFZ. Terminy do lekarzy specjalistów są bardzo odległe, a miejsc w ośrodkach rehabilitacji jest nie wiele. Teraz gdy Antoś ma już 3 lata i 2 miesiące wzrasta we mnie poczucie strachu, lęku o Jego przyszłość i nasuwają się pytania. Jak dalej będzie wyglądać Jego przyszłość? Czy będzie się rozwijał tak samo jak jego rówieśnicy? Czy będzie samodzielnie potrafił funkcjonować w życiu dorosłym? Co będzie z Antosiem gdy mnie zabraknie? Jest we mnie jako mamie ogromna siła, akceptacja diagnozy i chęć walki o normalne życie dziecka. Ćwiczenia, terapie, konsultacje lekarskie stały się nieodłącznym elementem życia Antosia, a On sam szybko do tego się przyzwyczaił. Tylko w taki sposób można dążyć do sprawności ciała i umysłu. Oprócz ciągłej rehabilitacji bardzo pomocne i potrzebne są różnego rodzaju terapie oraz turnusy rehabilitacyjne. Autyzm jest jak gra, nikt nie wie co i kiedy spotka Antosia. Dodatkowo chłopiec musi zmagać się z FAS więc prowadzi podwójną walkę. Mając środki finansowe, mogłabym Antosiowi zapewnić wieloprofilową rehabilitację oraz lekarzy specjalistów głownie zajmujących się Autyzmem. Pozwólmy Antosiowi zrobić choć niewielki krok ku normalności! Pomóżmy Antosiowi walczyć z Autyzmem i FAS!