Konstancja ma prawie 9 lat i od urodzenia zmaga się z takimi chorobami jak fenyloketonuria, autyzm oraz niepełnosprawność ruchowa sprzężona z afazją. Zaczynając od początku... Już w czasie ciąży córeczce bardzo śpieszyło się na świat. W 6 miesiącu ciąży po wielu dawkach różnego typu leków dwukrotnie udało się powstrzymać poród, do tego stopnia, że w dniu terminu porodu nie chciała już sama wyjść. Poród został wywołany. Ciąża od samego początku była trudna i zagrożona. W czasie jej trwania miałam przetaczane dwie jednostki krwi. Gdy w końcu Konstancja przyszła na świat, byłam najszczęśliwszą osobą na świecie. Radość ta nie trwała długo, gdyż kilka tygodniu po powrocie do domu dowiedziałam się, że u córeczki wykryto fenyloketonurie. Wówczas trafiłyśmy do szpitala, w którym spędziłyśmy wiele tygodni. Po tym czasie okazało się, że to jednak błędna diagnoza. Później doszły codzienne rehabilitacje, które miały na celu usamodzielnienie się córki, która od urodzenia zmagała się ze wzmożonym napięciem mięśniowym. Pierwsze samodzielne kroki postawiła w wieku 26 miesięcy. Gdy poszła do przedszkola, nie radziła sobie zupełnie z niczym, nie potrafiła samodzielnie jeść, ubrać się ani wykonać żadnych podstawowych czynności. Po odwiedzeniu kolejnych specjalistów, neurologów, ortopedy i poradni genetycznej dostaliśmy kolejne diagnozy – autyzm, lekki niedowład nóg, stopy końsko-szpotawe, jednakże nikt nie potrafił zdiagnozować, skąd się to wszystko wzięło, a tym samym jak to leczyć. Obecnie Konstancja ma prawie 9 lat i jest dumną starszą siostrą dwójki młodszego rodzeństwa, ma siostrę i brata, który również jest w trakcie diagnozowania autyzmu z bardzo dużym prawdopodobieństwem jej otrzymania. Na co dzień jest pogodną dziewczynką, ale już po kilku minutach zupełnie bez powodu potrafi zamienić się w małego agresora, robiąc przy tym krzywdę sobie i innym. Nie rozumie trudniejszych poleceń, ma problem z wymową, przez co, często jest wyśmiewana przez zdrowych rówieśników. Niestety nie jest jak inne dzieci w jej wieku i wiele rzeczy nie rozumiem. Teraz uczęszcza do szkoły specjalnej i nosi specjalne obuwie ortopedyczne, do którego ciężko się przyzwyczaić, sprawiają one duży ból w nóżkach, ale powtarzam córeczce, że dzięki temu jej nóżki będą zdrowe i silne. Przed córeczką jeszcze wiele badań, rehabilitacji i zajęć terapeutycznych, których koszty znacznie przewyższają nasz budżet domowy. Wiemy, że autyzmu nie można wyleczyć, ale możemy zrobić wszystko, żeby zapewnić Konstancji odpowiednie warunki do rozwoju i jak najlepszą przyszłość dlatego prosimy o pomoc, każda złotówka pozwoli naszej małej dziewczynce lepiej się rozwijać. Marta, mama