Franciszek w tym roku skończył 3 lata. Jest dzieckiem bardzo otwartym, radosnym i zawsze uśmiechniętym. Syn urodził się z asymetrią ułożeniową i napięciem wzmożonym. Ok 2 miesiąca życia rozpoczęliśmy rehabilitację. Od początku był problemu z ruchem, synek bardzo długo nie się obracał na boki, na brzuch, na plecy. Bardzo długo spał w pozycji na wznak. Usiadł sam ok 1 roku. Zaczął chodzić sam po 20 miesiącu. Towarzyszyły mu sztywno i szeroko rozstawione nogi, drżenia rąk (nadal jest to obecne, ale w dużo mniejszym stopniu i zależy od dnia). Franek ma problemy SI, nie czuje swojego ciała, czucie głębokie dość mocno zaburzone, koordynację ruchową. Przed ukończeniem 2 roku udaliśmy się do poradni psychologiczni- pedagogicznej na ogólne badanie ponieważ niepokoił mnie opóźniony rozwój ruchu, ale również sfera poznawcza. Po badaniach otrzymaliśmy opinię WWR, w ramach której korzystaliśmy z logopedy i SI. W żłobku zauważyłam, że Franek bardzo odstaje od rówieśników i wiedziałam, że nie poradzi sobie w zwykłym przedszkolu. Zaczęłam więc drążyć temat, udałam się z synkiem na badania przesiewowe do poznańskiego stowarzyszenia dla osób z autyzmem Profuturo. Tam po badaniach wyszło, że każda sfera jest zaburzona i dostaliśmy zaświadczenie o dalszej diagnozie w kierunku spektrum autyzmu. Jesteśmy praktycznie od urodzenia pod opieką neurologa, okulisty. Czekaja nas badania psychiatryczne, badanie słuchu, badania metaboliczne, przez pandemię wszystko się bardzo w czasie wydłuża. Wiosną tego roku złożyłam dokumenty poraz kolejny w poradni psychologiczno- pedagogicznej tym razem dla dzieci z autyzmem. Na badania czekaliśmy bardzo długo, decyzję odebrałam w listopadzie 2020 roku, gdzie mamy orzeczenie o kształceniu specjalnym ze względu na rozpoznanie spektrum autyzmu. Mamy również zmienioną opinię WWR. Od roku Franek ma przyznane orzeczenie o niepełnosprawności. Obecnie Franciszek chodzi do przedszkola zintegrowanego, do grupy specjalnej dla dzieci z autyzmem. W przedszkolu ma dodatkowe terapie: logopedie, rewalidację, SI, rehabilitację, zajęcia z psychologiem. W ramach WWR korzystamy z logopedii i SI. Dodatkowo jeździmy z synem na hipoterapię raz w tygodniu a także dwa razy w tygodniu przychodzi do nas do domu terapeutka logopedyczna. Franek niestety nie mówi. Robimy co możemy i bardzo prosimy o pomoc. Ja zrezygnowałam z pracy, aby móc poswiecić się jego terapiom. Jestem z synem też cały tydzień sama, gdyż mąż pracuje na wyjeździe. Naszym wspólnym marzeniem jest, aby w przyszłości synek był całkowicie samodzelny i niezależny od nas. Aby to się mogło stać, potrzebujemy regularnego leczenia, ciągłej terapii i rehabilitacji.