Cześć! Mam na imię Antoś i mam 9 lat. Żyję z autyzmem i chorobą genetyczną Ehlersa-Danlosa typu II. Jestem zawsze uśmiechnięty i – jak mówi mama – bardzo słodziutki. Najbardziej lubię przytulać się do rodziców i mojego starszego brata Adasia. Nie mówię, dlatego porozumiewam się tabletem z Mówikiem. Mam dużą wybiórczość pokarmową, nie zgłaszam też potrzeb fizjologicznych. Codziennie uczę się i pracuję na terapiach, które są dla mnie ogromną szansą na lepsze życie. Marzę, by pewnego dnia powiedzieć mamusi i tatusiowi, jak bardzo ich kocham i by żyć jak inne dzieci – bawić się, poznawać przyjaciół i być bardziej samodzielnym.