Cześć Jestem Antoś mam 8 lat i mam Autyzm. Jestem ciągle uśmiechnięty i jak mówi mamusia bardzo słodziutki. Wiecie co lubię robić najbardziej? Przytulać się do moich rodziców i braciszka Adasia- ma 15 lat. Mamusia opowiada mi o tej chorobie, ale ja i tak nic z tego nie rozumiem. Żyję w swoim niebieskim świecie w którym czuje się troszkę samotny. Mamusia z tatusiem dwoją się i troją by wejść do mojego świata ale nie jest to takie proste. Nie mówię w ogóle (nigdy nie wypowiedziałem żadnego słowa, posługuję sie tabletem z oprogramowaniem Mówik), nie zgłaszam potrzeb fizjologicznych, mam bardzo dużą wybiórczość pokarmową i nie rozumiem podstawowych najprostszych poleceń. Potrzebuje bardzo drogich terapii, spotkań z lekarzami, specjalistami. Bardzo lubię grać na instrumentach klawiszowych (niestety ze względu na autyzm nie chcą mnie w żadnej szkole muzycznej, dlatego rodzice chcą mnie zapisać na lekcje prywatne). To wszystko bardzo dużo kosztuje i przerasta finansowo możliwości moich rodziców. Marzę by moje życie wyglądało choć trochę tak jak życie innych dzieci, bym mógł nawiązywać nowe znajomości, bym mógł powiedzieć mamusi i tatusiowi jak bardzo ich kocham i jak wdzięczny jestem za to co dla mnie robią. By mamusia z tatusiem nie martwili się że sobie nie poradzę w przyszłości.