Cześć Jestem Antoś mam 8 lat, mam Autyzm i chorobę genetyczną Ehlersa-Danlosa typu 2. Jestem ciągle uśmiechnięty i jak mówią rodzice bardzo słodziutki. Wiecie co lubię robić najbardziej? Przytulać się do moich rodziców i braciszka Adasia- ma 15 lat. Mamusia opowiada mi o tych chorobach, ale ja i tak nic z tego nie rozumiem. Żyję w swoim niebieskim świecie w którym czuje się troszkę samotny. Mamusia z tatusiem robią wszytko by wejść do mojego świata, ale nie jest to takie proste. Nie mówię (nigdy nie wypowiedziałem żadnego słowa, posługuję sie tabletem z oprogramowaniem Mówik), nie zgłaszam potrzeb fizjologicznych, mam bardzo dużą wybiórczość pokarmową i nie rozumiem podstawowych nieraz nawet najprostszych poleceń. Potrzebuje bardzo drogich terapii i spotkań z lekarzami. Marzę by moje życie wyglądało choć trochę tak jak życie innych dzieci, bym mógł nawiązywać nowe znajomości, powiedzieć mamusi i tatusiowi jak bardzo ich kocham, jak wdzięczny jestem za to co dla mnie robią i żeby mamusia z tatusiem nie martwili się, że sobie nie poradzę sam.