Oleńka wiele wycierpiała jako niemowlę ze skazą białkową - skóra pękająca do krwi, pobyty w szpitalu, wizyty lekarskie, leki, restrykcyjna dieta bez mleka i jaj. W kontaktach z dziećmi Ola zawsze trochę "odstawała", wykazywała nadmierną nieśmiałość, labilność, bała się schodów, nowych miejsc, bawiła się wyłącznie zwierzątkami. Mówiono nam, że jest indywidualistką, że wyrośnie... W 5 roku życia pojawiły się lęki nocne. Trafiliśmy do neurologa i na terapię SI. Niestety bez efektów. Przez 3 lata szukaliśmy odpowiedzi na pytanie co dolega naszej dziewczynce, co możemy dla niej zrobić, gdzie mamy szukać pomocy. W listopadzie 2019 r. otrzymaliśmy diagnozę: autyzm dziecięcy. Od razu przyznano Oli status osoby niepełnosprawnej. Ola uczęszcza do klasy integracyjnej, wymaga kształcenia specjalnego, pomocy nauczyciela wspierającego, całodobowej opieki mamy. W nauce jak na razie nie robi dużych postępów. Świat jest dla niej dziwnym i strasznym miejscem, pełnym ludzi, którzy jej nie rozumieją i których ona nie rozumie. Ola potrzebuje kompleksowej i kosztownej terapii: behawioralnej, psychologicznej, pedagogicznej, logopedycznej, terapii wygaszenia odruchów wczesnodziecięcych, treningu umiejętności społecznych. Wciąż brakuje nam wiedzy, wskazówek i środków. Pukamy do każdych drzwi i jesteśmy wdzięczni za każdą formę wsparcia.