Kochani! Jesteśmy rodzicami dwójki wspaniałych dzieci 6,5 letniej Tosi i 4,5 letniego Franka. 12 stycznia 2019 r. nasz syn Franek trafił do Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Warszawie z porażeniem nerwu twarzowego. Dla nas była to subtelna asymetria lewego kącika ust. Na tyle subtelna, że na SOR lekarze mieli wątpliwości, czy w ogóle jest. W ciągu kilku dni, po wielu konsultacjach specjalistycznych i rezonansie głowy okazało się, że problem jest następstwem zmiany glejakowej w pniu mózgu - okolicy ważnych ośrodków dla życia. Guz jest nieoperacyjny. Rokowania są bardzo złe. 20 stycznia Franek rozpoczął 5-cio dniową chemioterapię w Centrum Zdrowia Dziecka w Międzylesiu. W jednej chwili nasz świat legł w gruzach. Jesteśmy w szoku, gdyż nic nie zapowiadało tej tragedii. Franek był zdrowym, wesołym, dobrze rozwijającym się chłopcem. Ze względu na wyczerpanie możliwości pomocy w Polsce, naszą jedyną nadzieją jest indywidualna, bardzo kosztowna terapia poza krajem.