Mam na imię Piotr. Kiedy byłem malutki rozwijałem się prawidłowo. Lecz w pewnym momencie przestałem zauważać moją mamę, nie reagowałem na swoje imię, oddalałem się od najbliższych, a kontakt z rodziną był mi obojętny. Swoje zainteresowania ograniczyłem do ustawiania zabawek w szeregu, kręcenia się po pokoju i patrzenia przed siebie. Byłem obecny tylko ciałem. Diagnoza - autyzm. Moja mama płakała wiele dni. Gdy doszła do siebie rozpaczliwie zaczęła szukać dla mnie pomocy. Liczne terapie, jeżdżenie po ośrodkach rehabilitacyjnych, suplementy. Mój pokój to gabinet terapeutyczny. Ja uczę się życia obrazkami. Cierpię na silną nadpobudliwość ruchową. Przejawiam cechy agresji i autoagresji, wówczas mogę wyrządzić sam sobie krzywdę. Złość i frustrację, odreagowuję krzykiem i histerią. Mówię, lecz głownie posługuję się echolaliami (zasłyszany ciąg akustyczny, nie przejawiający znaczenia) Moja mowa często nie ma odniesienia do rzeczywistości. Tiki w obrębie twarzy nie pozwalają mi swobodnie jeść. Nie przewiduje skutku swojego zachowania. Czasami zagraża to mojemu życiu. Nie posiadam zdolności do samoregulacji. Nie mogę uczęszczać do szkoły ponieważ, nadmiar bodźców z zewnątrz przytłacza moje zmysły. Chcę normalności. Szkoły, kolegów. Umieć bawić się z dziećmi. Chcę komunikować się słowami, nie obrazami. Chcę jeździć rowerem i być samodzielnym. Chcę odzyskać moje życie. Tak opisałby swoje emocje mój syn - GDYBY MÓGŁ Mamy możliwość poprawy jakości życia Piotra, poprzez zdiagnozowanie przyczyny jego autyzmu. Biomedyczne podejście daje szanse, na godne życie osoby autystycznej. Badania, suplementacja, odpowiednia dieta (nietoletancja glutenu, kazeiny i cukru) oraz terapia jest niebotycznie kosztowna. Państwo Polskie nie refunduje leczenia przyczyn autyzmu. Piotr to moje jedyne dziecko. Mam tylko jego. Dla niego odbyłam mnóstwo szkoleń, aby zrozumieć jak funkcjonuje mechanizm działania układu nerwowego Piotra. To wszystko otworzyło mi oczy i pozwoliło zrozumieć, że zachowanie mojego syna nie wzieło się znikąd. Wiele czynników przyczyniło się do diagnozy autyzmu. Wszystko co miało wartość materialną, oddałam by ratować życie mojego syna. Proszę o pomoc dla Piotra. Badania, terapia, suplementacja i odpowiednia dieta, to dla mojego syna wielka szansa, aby jego życie nie zakończyło się w domu opieki.